"Everyone carries a room about inside them. This fact can be proved by means of the sense of hearing. If someone walks fast and one pricks up one's ears and listens, say at night when everything round about is quiet, one hears, for instance, the rattling of a mirror not quite firmly fastened to the wall."
Max Richter'ın 'Blue Notebooks' isimli şaheserinin başında duyulur yukarıdaki cümleler.
'Feeling blue' İngilizce'nin en sevilesi kalıplarından bir tanesi benim için. Bugün, arkadaşımın "Çok bedbahtım" sözcüklerini İngilizce'ye çevirecek olsam bu ruh halini 'mavi hissetmek'le anlatırdım.
Bu aralar ne renk olduğumu bilemez haldeyim. Dün, pek ünlü bir sanatçıyla yaptığım röportajın üzerimdeki etkisi hayalkırıklığı oldu. Kendisinin kullandığı kimyevi maddelerin etkisiyle zırvalamaları röportajı bir felakete dönüştürdü.
Şimdi'de karışık düşüncelerimi tasnifleyip beynimin iş, aşk, hayal odalarını düzenleyebileceğimi düşündüm. Nafile.
Her yol işe çıktı.
Neyse ki 'mavi hissetmiyorum.'
Yeşil hissedin. Yaza hazırlık. Özellikle de yukardaki fotoğraftaki duvarların yeşilinden. Spring-summer koleksiyonlarında bu retro yeşilini çok göreceksiniz.
Kelimeler akın akın geliyor parmaklarımın ucuna.
Lakin zaman kısıtlı.
Uyku kıymetli.
Müsadenizle.
"feeling blue" benim de çok sevdiğim bir kalıp ve şuandaki halet-i ruhiyemin tanımı gibi...
ReplyDeleteKırmızı
ReplyDeleteRed
Rouge
Rosso
Rojo
^__^